بررسی نظرات کارورزان پزشکی در زمینه کسب مهارت های بالینی پایه

زمینه: ایجاد مراکز آموزش مهارت­های بالینی در دانشگاه­های علوم پزشکی با هدف بالا بردن توان دانشجویان در زمینه یادگیری مهارت­های عملی، محیط مناسبی را برای تمرین در یک محیط آزمایشگاهی و جلوگیری از اشتباهات احتمالی در محیط واقعی به وجود آورده است. هدف: این مطالعه به منظور تعیین نظرات کارورزان دانشگاه علوم پزشکی در مورد میزان کسب مهارت­های بالینی پایه از طریق خودارزیابی و منابع کسب این مهارت­ها صورت گرفت. روش کار: در این مطالعه مقطعی که در سال 1383 صورت گرفت کلیه کارورزان در دسترس (شامل 120 نفر) که دوره آموزش مهارت­های بالینی را گذرانده بودند شرکت کردند. جمع­آوری داده­ها با استفاده از پرسشنامه پژوهشگر – ساخته و تجزیه و تحلیل داده­ها توسط آزمون­های t و ANOVA صورت گرفت. یافته­ها : بر اساس نتایج اکثر کارورزان (8/90 درصد) بخش جداگانه­ای را تحت عنوان مرکز مهارت­های بالینی ضروری می­دانستند. بیشترین میانگین نمره در زمینه میزان کسب مهارت­ها (خود ارزیابی کارورز) به اندازه­گیری علائم حیاتی، گذاشتن لوله معده و مهارت برقراری ارتباط با بیمار (به ترتیب 35/18، 76/17 و 3/17) و کمترین میانگین به کوتریزاسیون، گذاشتن لوله تراشه و شناخت و نحوه استفاده از ست جراحی (surgical set) و استفاده از آن (به ترتیب 09/9، 84/12 و 11/14) اختصاص یافت. درصد نمره کل خودارزیابی 7/76 درصد بود. بیشترین منبع کسب مهارت مربوط به " مرکز مهارت­های بالینی " (41درصد) و بعد از آن " خودآموزی " و " اساتید و سایرافراد " (به ترتیب 29 و 27درصد) بود. نتیجه­گیری: با توجه به پایین بودن نمره خودارزیابی بعضی از مهارت­ها و نیز انتخاب مرکز مهارت­های بالینی به عنوان بیشترین منبع کسب مهارت­ها، ارتقای کیفیت آموزش در این مرکز و گسترش حیطه فعالیت آن ضروری به نظر می­رسد.